با این که عین بقیه مانهوا ها بهش معتاد شدید نشدم جوری که محبور شم توی سه روز تمومش کنم ولییی وای خیلی کیوت بودد من شدید عاشق لی هوان شدم واقعااا دلم واسش ضعف می رفت به خصوص بعد چپتر که بچگیشو نشون داد از یه جایی ساید کاپلا یخیلی بیشتر شدن این به نظرم خیلی یهویی بود و مثلا بهتر بود از اول روشون کار میشد نه یهویی از چپتر هفتاد اینا همین باعث میشد چپترای لی هوان و یانگ یانگ کمتر بشه،یکی از دلایل علاقم به این مانها نویسندس وجونه وای خیلی کیوت بوددد یخیلی بانمکم بود اصلااا مخصوصا نقاشیاش و موقعی کرکترا کیوت میشدن قشنگگ عاشقاشون میشدم،،ولی نگم چقد موقعی که بوسه ها رو سانسور می کرد حرص میخورد،اخه مگه مرض داره بنده ی خدا؟ چرا واقعاا میدونم شونن آی هس ولی دیگه کیس اخهه؟ اینا که تو تختم رفتنن مشکلت با سانسور سینشون یا بوسه ها چی بود خدایی؟ در کل دلم براش هیلی تنگ میشه لی هوان و یانگ یانگ واقعا شخصیت تکی داشتن کم پیدا میشن تو رمان و هر جایی و اصلا تاکسیک نبودن،عین بقیه ماهوا ها هم یجور نبود که انگار دنیای ال جی بی تی کیو ها گل و بل بل هس و زیادی به اینم توجه کرده بود،وای من نمیخوام لی هوانمو ول کنمم بای بای..هدافط دجون!لی هوان ! یانگ یانگ! در مورد کاپل هوان ون و یوان،عامم خیلی دوسشون نداشتم خیلی کند ویش میرفت اخرم درست حسابی بهم نرسیدن یه مومنت کیوت هم نداشتیم:(( میخواستک دیگه برم تو مانهوا بگیرم این هوان ون رو مجبورش
کنم اعتراف کنه لامصب..دیگه جدا خدافظ
خب الان حدود یه ماهی از تموم شدنش میگذره باید بگم تو این دوران به این پی بردم که چقدر کرکتر پردازی دجون خوب بوده که تونسته عین یه ادم واقعی تو زندگیمون دلمون واسه کرکترا تنگ بشه! واقعا دلتنگشونم.... حقیقتن نه کامل کامل بی نقص بوده نه تاکسیک،یکی مثل ماها بودن،وای دجون..دلم برا تو هم تنگه
Here U Are